Marihuana zawiera tzw. delta 9 tetrahydrokannabinol (delta 9-THC)- substancję, która negatywnie oddziałuje na nasz układ nerwowy i szybko powoduje uzależnienie psychiczne.

Uważana za tzw. „ miękki narkotyk”, w wielu grupach przeceniana, negowana przez innych. Podczas palenia marihuany, THC szybko przechodzi z płuc do krwi, co prowadzi do zapoczątkowania niekorzystnych procesów chemicznych w naszych szarych komórkach. Oddziałuje tylko na te miejsca w mózgu, gdzie znajdują się komórki nerwowe wydzielejące dopaminę – neuroprzekaźnik, który odpowiada m.in. za napęd ruchowy i procesy emocjonalne i wolincjonane. Największe zagęszczenie komórek dopaminergicznych obserwujemy w tej części mózgu, która odpowiada za pamięć, myślenie, koncentrację, percepcję czasu i koordynację ruchową.

Efekty doświadczane po spożyciu marihuany są indywidualne i zależne od ilości, rodzaju oraz jakości surowca, sposobu przyjmowania, a także genów, organizmu czy ogólnej sytuacji.  Najczęstsze z nich, to:

• polepszenie nastroju, euforia
• tymczasowe upośledzenie pamięci krótkotrwałej, pobudzenie wyobraźni
• „otwarcie zmysłów”, wzmocnienie percepcji, wzmożona wrażliwość na bodźce
• osłabienie koncentracji
• zaburzenia w percepcji czasu, zjawisko synestezji czyli „ przenikania się zmysłów”
• zwiększone łaknienie ( w slangu gastrofaza)

Szkodliwe skutki stosowania marihuany są jednak bezsporne.

Przyjmowanie marihuany zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych i depresyjnych.

Już po jednym dniu od odstawienia narkotyku nasz mózg domaga się kolejnej dawki substancji, która doprowadziła do tzw. odlotu. Wtedy mogą się pojawić nieprzyjemne doznania fizyczne i psychiczne, takie jak:

• ciągłe rozdrażnienie
• senność lub bezsenność
• bóle głowy
• apatia
• zaburzenia łaknienia

Objawy te ustępują po ok. tygodniu od zażycia ostatniej dawki marihuany

Przy przewlekłym stosowaniu pojawiają się objawy zespołu amotywacyjnego: zaburzenia snu, zespół apatyczny z dominującym brakiem działania, ograniczenie kontaktów z ludźmi, zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi, zaburzenia w przyswajaniu nowych wiadomości, myślenie porozrywane i magiczne, upośledzenie zdolności rozwiązywania problemów i planowania przyszłości, zanik zainteresowań, zaburzenia percepcji czasu, doznań, krytycyzmu, lęk.

Główne jednak zagrożenie używania marihuany polega na zwiększaniu prawdopodobieństwa wystąpienia epizodów psychozy wymagających hospitalizacji w oddziale psychiatrycznym. Zarówno u osób do tego predysponowanych, u których stany psychotyczne nie ujawniłyby się w normalnych okolicznościach oraz u osób bez takich predyspozycji. Psychoza jest jednym z kryteriów rozpoznania schizofrenii, a każde jej wystąpienie wywołuje organiczne i nieodwracalne uszkodzenie mózgu. Duże dawki THC powodują skłonność do objadania się, a jednorazowe przedawkowanie objawia się wzmożoną sennością.